Daar kan ik me helemaal in terugvinden. Wat is er bijvoorbeeld mooier dan een Euphorbia characias wulfenii bij een arizonacypress... (vind ik zelf tenminste), en geen van beiden kapot te krijgen. Vorig jaar ontdekte ik trouwens de prairiegrassen. En de eleagnus angustifolia (russische olijfwilg) die qua schoonheid zeker niet moet onderdoen voor een olijfboom. Ook de Tamarixen kregen hier vorige week hun plaats in de tuin.
Toeval of niet, maar de twee laatstgenoemde bomen/struiken vind je als invasieve exoot terug in een groot deel van de Amerikaanse woestijnen. Deze taaie rakkers kunnen tegen droogte, vocht, vrieskou, zout... Dus mijn denkwijze is een beetje omgekeerd; i.p.v. de exoten van een ander continent naar hier te halen, gebruik ik 'inheemse' soorten die daar ook voorkomen. Op die manier gaat mijn tuintje ook wat meer op in de plaatselijke omgeving zodat het meteen wat groter lijkt (daarom ook twee eleagnussen aan de buurman gegeven om dit effect nog te versterken).
Hier en daar een Yucca recurvifolia/gloriosa/filamentosa ertussen, wat kruiden en nog een paar zelfgezaaide Trachy's, en voor mij is het plaatje compleet. Ik hou van een ruige, verwilderde sfeer, en wat betreft de planten die dat beeld oproepen; of ze nu 5 of 500 euro kosten, ze blijven voor mij allemaal even mooi en interessant.
Mijn plan is dus: volharden in de 'nonchalance' en de eenvoud, en vooral genieten.
Even nog enkele sfeerbeelden van de jonge aanplant:
IMG_0037.JPG
IMG_0040.JPG
IMG_0043.JPG
IMG_0064.JPG
IMG_0070.JPG
IMG_0071.JPG
IMG_0074.JPG
IMG_0090.JPG
IMG_0105.JPG